Wiersz Gabrieli Maksymiuk z kl II c z Gimnazjum im. Unitów Podlaskich w Łomazach
Zamiast nóg – koła
Rąk brak
Smutne oczy
Spuszczona głowa
Może wstyd
Może coś…
Ale serce największe
Najcieplejsze
Bo siła rąk i nóg
Gdy ich zabraknie
Ucieka do serca
Osiada
Rozgrzewa
I kocha
Siłą wielką
Piękną
A ci nędznicy
Którzy ręce i nogi mają całe
nigdy z taką siłą nie kochają
Bo swymi zaradnymi kończynami
Tylko krzywdę innym wyrządzają